Առաջադրանք
1.Թիքն տալ-հենվել
Վեր առնել-կանգնել
Մտքի մեջ ընկած -մտախոհ
Սեր ունենալ-սիրահարված
Ալևոր-ծեր
Մտախոհ-մտածմունք
Հացի նստել-ուտել
Պատի տակ կուչ գալ-կծկվել
ՈՒրիշի ձեռքին նայել-խնդրել
Բաժին տալ կիսել
Գրկների մեջ առնել-գրկել
Կրակը թևին տալ-թեժանալ
5.Այս պատմություն իմաստը նա է ,որ ինչքան էլ քեզ հարստության գիրկը գցեն միևնույն է ծնողներիդ և նրանց տված սիրուն ու գուրգուրանքին չի փոխարինի:
a. On Mondays they take a . break / shower / bath
b. On Tuesdays they eat . snacks / lunch / breakfast
c. On Wednesdays they clean their . teeth / rooms / clothes
d. On Thursdays they play . tennis / basketball / football
e. On Fridays they do their . washing / homework / jobs
f. On Saturdays they go . shopping / fishing / to the cinema
g. On Sundays they are very and sleep until it’s lunch. sad / tired / bored
Հարցաշարք
1.Ին՞չպիսի մայրցամաք է Անտարկտիդան:
2.Քանի՞կմ հաստությամբ սառույցով է պատված Անտարկտիդան:
3.Ո՞ր ամենամեծ թռչունն է բնակվում Ավստրալիայում:
4.Աֆրիկան տաք մայրցամաք է թե՞ ցուրտ:
5.Հարավային Ամերիկան իր ձևով ,ո՞ր երկրաչափական մարմնին է նման:
6.Ամենամեծ օվկիանոսն ո՞րն է:
7.Ո՞ր մայրցամաքում է գտնվում մեր հայրենիքը՝ Հայաստանը:
8. Քանի՞ մայրցամաք կա:
9. Ո՞ր մայցամաքն է պատված սառույցով։
10.Անտարկտիդան իր մեծությամբ որ երրորդ մայրցամաքն է:
ОСЕНЬ
Осень наступила,
Высохли цветы,
И глядят уныло
Голые кусты.
Вянет и желтеет
Травка на лугах,
Только зеленеет
Озимь на полях.
Туча небо кроет,
Солнце не блестит,
Ветер в поле воет,
Дождик моросит..
Зашумели воды
Быстрого ручья,
Птички улетели
В теплые края.
Октябрь уж наступил – уж роща отряхает
Последние листы с нагих своих ветвей;
Дохнул осенний хлад – дорога промерзает.
Журча еще бежит за мельницу ручей,
Но пруд уже застыл; сосед мой поспешает
В отъезжие поля с охотою своей,
И страждут озими от бешеной забавы,
И будит лай собак уснувшие дубравы.
***
Уж небо осенью дышало,
Уж реже солнышко блистало,
Короче становился день,
Лесов таинственная сень
С печальным шумом обнажалась.
Ложился на поля туман,
Гусей крикливых караван
Тянулся к югу: приближалась
Довольно скучная пора;
Стоял ноябрь уж у двора.
Տերևները քամու հետ
Պար են բռնել առաջ-հետ,
Խշխշում են ու երգում
Նոր զարդարված պուրակում:
-Գալդ բարի, ա՜յ աշուն:
Ի՜նչ սիրուն ես, ի՜նչ նախշուն:
Գետակը գիժ ու պղտոր
Շտապում է դեպի ձոր,
Քչքչալով ձորակում
Փրփրում է ու երգում:
-Գալդ բարի, ջա՜ն աշուն,
Ինչ սիրուն ես, ի՜նչ նախշուն:
Կռունկները կռկռան
Թևին տվին վեր թռան,
Դեպի հարավ ձգվեցին,
Կռկռացին, երգեցին:
Աշուն է, անձրև… Ստվերներն անձև
Դողում են դանդաղ… Պաղ, միապաղաղ
Անձրև՜ ու անձրև՜…
Սիրտըս տանջում է ինչ-որ անուրախ
Անհանգստություն…
Սպասի՛ր, լսի՛ր. ես չեմ կամենում
Անցած լույսերից, անցած հույզերից
Տառապել կրկին.
Նայի՛ր, ա՜խ, նայի՜ր՝ ցավում է նորից
Իմ հիվանդ հոգին…
Անձրև է, աշուն… Ինչու՞ ես հիշում,
Հեռացա՛ծ ընկեր, մոռացա՛ծ ընկեր,
Ինչու՞ ես հիշում.
Դու այնտեղ էիր՝ այն աղմկահար
Կյանքի մշուշում…
Դու կյա՛նք ես տեսել, դու կյա՛նք ես հիիշում-
Ոսկե տեսիլնե՜ր, անուրջների լու՜յս…
Իմ հոգու համար չըկա արշալույս.
ԱՇՈՒՆ
Դաշտ ու այգի դեղին հագան,
Ծառ ու ծաղիկ մերկացան,
Թռչունները երամ-երամ
Մեր աշխարհից հեռացան:
Օրը մռայլ, ցուրտ ու տխուր,
Բարակ անձրև է մաղում
Մեգն է պատել դաշտ ու բոլոր,
էլ մարդ չկա դաշտերում:
Չար ագռավը ծառի վրից
Ձմռան երգն է կռկռում,
Մարդ, անասուն տուն ու բնից
Ծերուկ հյուրին են սպասում:
Անձրև՜ է, աշու՜ն…
Արման Մխեյան ᕙ(⇀‸↼‶)ᕗ 